Onu ilk gördüğünde büyük bir erik ağacının gölgesinde oturmuş göğe bakıyordu küçük kız.Duyduğu sesten olacak ki,gözlerini gökten erik ağacının dallarına elindeki sopayla vuran haylaz çocuğa çevirdi.Çocuğun üzerine giydiği mavi kazak ela gözlerini daha da belirginleştirmişti.Bu üstü başı dağınık haylaz çocuğa karşı birden dişi bir kaplan kesiliverdi minik kız.Buraya yeni taşınmışlardı ve burada en sevdiği yer erik ağacı olmuştu.Şimdi ise bu haylaz çocuk gelmiş,bir iki erik yiyebilmek için erik ağacının dallarına zarar veriyordu.Aniden yerinden fırladı ve bu haylaz çocuğa haddini bildirmek için karşısında dikildi.Erik ağacının dalların vurmaması gerektiğini,onu üzerse asla erik yiyemeyeceğini söyledi.Mavi kazaklı haylaz çocuk kendisinden bir kaç yaş küçük,kumral saçları hafif rüzgarda dalgalanan ve bal rengi gözleri öfkeyle bakan bu kız karşısında ne yapacağını şaşırdı.Ona başka türlü yukarıdaki eriklere nasıl ulaşacağını sordu.Öfkeli küçük ona ağaca tırmanmayı öğretti ve erik ağacının bu iki küçük aşık için ayırdığı dalına oturdular.O günün kaderini değiştireceğinden habersizdi küçük kız.Daha sonraları yıllarca erik ağacından beraber erik topladılar.Seneler geçse de çocuk küçüklüğündeki gibi haylaz kaldı,kız ise uzun yıllar karşılıksız sevebilecek kadar cesur.Ve bir gün,kız çok uzaklara gitti,çocuksa zaten hep uzaktı kıza."Minik" kız,bunu o gün,uzun zaman karşılıksız sevdiği adamı,yıllar sonra başka bir kadınla gülerken gördüğünde bir kez daha anladı.Ve o an,yıllarca gözyaşlarıyla beslediği erik ağacını kökünden kesmeye karar verdi,tıpkı saçları gibi..Yazan : Çağla Nur Çavdar
Diğer platformlarda paylaşmak için tıklayın..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder