Gerçekleri kabullenmek çok zor.Büyüdüğümü kabul edemiyorum.
Kalbimde huysuz bir çocuğun çığlıkları var.
" Anne sevgi ! Anne sevgini ver bana ! " diye bağırıyor.
Babamın öldüğünü kabullenmedim.
Yıllar geçti
Sanki kapı çalacak ve elinde sarı saçlı bir bebekle içeri girecek.
Önce öpücüğünü alması lazım.
Bu sefer zarar vermeyeceğim.
Bunun için oyuncaklara ihtiyacım yok.
Benim oyuncaktan bir bedenim var.
Acı çeken bir oyuncak.
Tüm zararları kendim çekeceğim.
Yalnızca acının gerçekliğini kabul edebildim.
Gözyaşları gerçek ise gözden daha çok kalpten akar.
Kalpten ağlayan insan ruhunu ölüme boyar.
Yazan : Cyntia Demise
Diğer platformlarda paylaşmak için tıklayın..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder